Sopa de Ganso

(Duck Soup, Leo McCarey, 1933)

Os irmáns Marx foron uns verdadeiros tolos, un xenios que crearon as pelis máis absurdas da historia do cine, arrasando todo ó seu paso mentres rodaban (as actuacións que vedes na peli, son totalmente reais, pois estes tipos non podían estar sen gastar terroríficas bromas e volver majareta a calquera..., que llo pregunten a Margaret Dumont, "a 5ª irmá", e diana para todas as súas bromas...).
Máis de un director tolearía para poñer un pouco as cousas en orden, pero neste caso, McCarey (mestre do gag visual), deu conseguido un peli non demasiado caótica, dándolle forma cinematográfica ás surrealistas ocurrencias dos Marx. onde se critican sen piedade os rexímenes autoritarios que se estaban cultivando nesa época. De feito, Mussolini prohibiuna en Italia, cousa que non faría, ao menos na súa totalidade, nin co "Gran Dictador" (1940) de Chaplin...
A verdade é que esta peli é o suficientemente perniciosa como para prohibila... Apoloxía do absurdo, actitudes dadaístas e destructivas, catro tolos causando o terror, facendo gamberradas con actitude punk, mandando a tomar polo q toda lóxica coñecida, meténdose cos políticos, cas mulleres, co sexo, cos monarcas, cos ricos, cos militares, cos currantes, cos pobres, con eles mesmos... Con todo dios... Hoxe en día, con tanta corrección política, serían ilegalizados...
Groucho chega a ser primeiro ministro de Freedonia, e coa súa actitude desquiciada, ésta entra en guerra coa veciña (e autoritaria) Sylvania. Chico e Harpo son contratados como espías por este país, dando lugar a todo tipo de situacións e diálogos sen sentido que sería imposible reproducir aquí... Só uns exempliños:

RUFUS T. FIREFLY: Colla unha carta.
SRA. TEASDALE: Ben. ¿Qué fago con ela?
RUFUS T. FIREFLY: Pode gardala, aínda me quedan 51.
(…)
SRA. TEASDALE: Como Presidenta do Comité de Recepción, doulle a benvida cos brazos abertos.
RUFUS T. FIREFLY: ¿En serio? ¿Hasta qué hora está aberta?
(…)
SRA. TEASDALE: Espero que siga os pasos do meu marido.
RUFUS T. FIREFLY: ¿Qué lles parece? Non levo aquí nin cinco minutos e xa se me está insinuando. ¿Dónde está?
SRA. TEASDALE: Está morto (…). Eu mesma estiven con el ata o último momento.
RUFUS T. FIREFLY: Agora sei por qué pasou a mejor vida.
SRA. TEASDALE: Aperteino e biqueino...
RUFUS T. FIREFLY: Entendo. Foi asasinado. ¿Quere casarse conmigo? ¿Deixou algún diñeiro? Conteste primeiro á segunda pregunta.
SRA: TEASDALE: Deixoume toda a súa fortuna.
RUFUS T. FIREFLY: ¿É certo? ¿Non ve o que quero dicirlle? ¡Quéroa!
(…)
CHICOLINI: ¿Ten os plans?
VERA MARCAL: Non. Están na casa. Teñen que encontralos pero, polo que máis queiran, non fagan ruido. Se lles descubren, estamos perdidos.
CHICOLINI: ¿Cómo me vou perder se me descubren?

etc, etc, etc...

Pero sen dúbida, a miña escena preferida, a do espello... Antolóxica...