A vida de Brian

(Life of Brian, Terry Jones, 1979)

Sen dúbida, a mellor película dos enormes cómicos Monty Python, e unha das mellores comedias de tódolos tempos, onde se conta a historia dun contemporáneo de Xesucristo, Brian (Graham Chapman), e de paso fustigan con crueldade e cotas nunca alcanzadas de mala hostia á relixión e demáis opios do pueblo... Os Guións destes tipos, son, como todos sabedes, a PUTA HOSTIA!!!
Os gags que aparecen na peli son incontables... Este film é unha sucesión de situacións absurdas e fodidamente divertidas nas que é moi proable que te mexes coa risa... Os Python (Chapman, morto por certo, borracho perdido..., Michael Palin, Terry Jones, Terry Gilliam, Erid Idle e John Cleese) interpretan á maioría das persoaxes que aparecen pola peli... Romanos, Xudios, Profetas, soldados, terroristas... Todos igual de locos e de desternillantes, a maioría deles, inolvidables... Con chistes surrealistas, irreverentes e aparentemente estúpidos, os hijos de puta conseguiron retratar á perfección os extremismos relixiosos e políticos, con eso que chaman "humor intelijente", do que sen dúbida, e ainda que me foda reconocelo, os ingleses teñen unha longa tradición, na que a guinda a poñen estes tíos.
A Iglesia, por suposto, protestou, pero, despois de ver a peli, calaron a puta boca, porque... Qué cojones se pode dicir despois de ver unha película así...? JC solo aparece nun par de ocasións durante o metraxe, e é tratado con respeto, ainda que a clase eclesiástica, política e militar salen bastante mal parados con algún que outro chiste... Só se prohibiu nun par de aldeas en UK, en Noruega ("...Película tan divertida que foi prohibida en Noruega...", foi a promoción sueca...) e por suposto, nalgun estado do fascinante sur dos USA... En fín... Fijo que a máis de un cura se lle afundiron os plomos... Despois de todo, un dos temas principais da peli, son as malinterpretacións e as distorsións das mensaxes, como por exemplo o do sermón da montaña, onde nin Dios sabe de que coño está a falar JC, ou cando dí "Bienaventurados los queseros", onde evidentemente, se refire a todos os fabricantes de productos lácteos en xeral...
A peli sorprende tamén, pola texturosa (e enrarecida) foto de Peter Biziou, o deseño de producción de Gillian (que fixo tamén a animación dos créditos iniciais) e a dirección do correcto Jones (Que tamén fai da nai de Brian), logrando crear en Túnez (nos decorados que usou Zeffirelli para o seu "Xesús de Nazareth", 1977) unha Palestina entre o relismo total e o cutre (non había un peso...), que naquela época estaba dominada polos cabrones dos Romanos, que nunca fixeron nada por esa gran terra...Bueno... Exceptuando os acueductos, o alcantarillado, as carreteras, a irrigación, a sanidade, a enseñanza, o viño, os baños públicos, a ley e a orde pública, a paz… Pero polo demáis, nada de nada...
Unha curiosidade: George Harrison participou na producción da peli e ten un pequeno papel na mesma... Sabedes cal???