Clerks
(Kevin Smith, 1994)
Ópera prima de Kevin Smith que costou menos de 30000 $ (!) e que rápidamente se converteu nunha obra de culto, pasando á historia como unha das xoias do cine independiente dos 90's.
Clerks fala dun día na vida de Dante, un frustrado caixeiro do típico badulaque americano (onde prácticamente sucede toda a peli), e dun colega algo fillo de puta que "traballa" no videoclube do lado. Dante vese obrigado a traballar no seu día libre e polo ultramarinos pasa todo tipo de fauna e suceden as situacións e diálogos máis delirantes, que son presentados cun ritmo e unha brillantez acojonantes. Dende logo, o excelente guión é o que fai da película unha gran película, porque a fotografía en B/N é deliveradamente cutrísima (dunha maneira deliciosa), non hai maquillaxe, nin iluminación, nin gilipolladas dese tipo... Só un puñado de actores (colegas do Smith) rodando polas noites cunha cámara atopada na basura, no lugar onde traballaba polo día o propio Smith, recitando os diálogos máis políticamente incorrectos e divertidos dunha época tan mojigata nese sentido como os 90's...
Os actores non son unha maravilla (ainda que conseguen que os queiramos con loucura), pero os seus personaxes son inmortais. Dante é un odioso pesimista que se queixa durante case toda a peli, e non para de darlle voltas á cabeza por todo. Sen embargo, déixase embaucar nas máis surrealistas situacións polo seu colega do videoclub, Randall, un tío totalmente oposto a el. Optimista, tolo e impulsivo. Un cóctel de personalidades que falan dos temas máis triviais coa mestría dun filósofo (xenial o diálogo da estrela da morte de Star Wars), e se complementan cos secundarios máis divertidos do cine, destacando Jay e Bob o silencioso (o propio Smith), dous traficantes de maría, que salerían en case todas as películas posteriores do director, todas bastante irreverentes e divertidas (eu destaco "Persiguiendo a Amy" (97) e "Mallrats" (95)).
Tamén é moi destacable a impresionante banda sonora... Xa sabedes... Eran os 90 e o "indie" e o jrunje estaban de moda... así que na peli sonan varias de Alice in Chains (impresionante o tema adicado a Chewbacca), Bad Religion ou Corrosion of Conformity...
En fín... Como dín na peli:
Dante: E dís que lle chupaches a polla a 36 tíos?
Veronica (moza de Dante): Sí
Dante: Incluíndome a mín?
Veronica (moza de Dante):Mmmmm... incluíndote a tí?... 37
Dante: (desesperado) ¡A miña moza chupou 37 pollas!
Un cliente que pasa por aí: Seguidas?
1 comentario:
Facía tempo que non olleaba o blog, menos mal que actualizaches. Saúdos!
Publicar un comentario