A Muller do Cadro

(The Woman in the Window, Fritz Lang, 1944)

Xa sei, xa sei... Fritz Lang... Un dos grandes non pode faltar nesta estúpida lista que confecciono de vez en cando, non..? O carallo é escoller unha soa peli del... Unha da súa etapa alemana? ("M, o vampiro de Dusseldorf" (31) quizáis...? "Metrópolis" (27)??)... Quizáis algo da etapa USA, despois de mandar tomar polo cú con dous collós a Goebbels?... Sí, para o meu gusto, creo que sí... A etapa na Metro dou grandes obras mestras do xenio. Moitas desas pelis son maravillosas, incribles, irrepetibles. O Hollywood actual non se parece nada a eses incribles anos 40, onde podías disfrutar da beleza de Gene Tierney (quizáis a muller máis guapa da historia da civilización) , á Bergman ou a Dietrich; e do incrible talento de colosos como Spencer Tracy, Henry Fonda ou James Cagney, por citar uns poucos. Eran máis que actores e actrices... Eran deuses!! Nada que ver cos "deuses" de hoxe: Ben Affleck? Tom Hanks? Will Smith? Kidman?... Oh, deus... qué época máis deprimente nos tocou vivir...
...Pois evadámonos un pouco. Que lles den polo cú as Julias Roberts e os Matt Damons que nos martirizan hoxe en día con interpretacións ridículas, e sumerxámonos no ano 44. Imos entrar nunha peli de Fritz Lang. Un típico exemplo de film noir americano feito por europeos. E a pantalla énchese con duas das figuras máis especiais do momento: Joan Bennet (Guapa, guapísima e musa dos mellores autores: Walsh, Minelli, Preminger, Whale e por suposto, Lang) e o titánico Edward G. Robinson (o mellor gangster da historia, podía facer de tipo duro ou de sensible engañado, asejún lle saíse dos güevos, que foi mezquinamente abandonado por Hollywood nos 50 a causa da fiebre anticomunista).
"A muller do cadro" é unha desas películas tan típicas de Fritz Lang na que se retrata á muller fatal, un tema tan recurrente na historia da arte, que nos fai pensar en rencorosos artistas co corazón destrozado por mulleres-vampiro. Joan Bennet prácticamente vampiriza a Robinson, un bonachón que cae rendido ante tal beleza. Evidentemente, como calquera tío faría, Robinson convértese nun pelele calzonazos en mans desa malvada cachonda, e de paso métese en líos moi graves.
A película atrapa, ten un ambiente que nos fai soñar, escapar desta puta e vulgar realidade de merda, e tamén nos fai pensar. Non falo de misoxinia, por suposto... Falo do excelente retrato do ser humano (home ou muller), da sociedade, e da realidade-fantasía na que vivimos.
Cabe destacar o polémico final, que os estudios obligaron a cambiar. Digamos que Lang quería outro final menos "conservador", ainda que o desenlace que quedou para a posteridade é bastante orixinal e novedoso para a época.
En fín. Peliculón perfecto. Se eu tivera un canal de TV, emitiría esta película todas as semanas, ata que alguén desquiciado de tanto vela me pegase un tiro.

P.D: Se vos gustou a peli, deberíades ver "Laura" de Preminger (un dos malos de Batman: a serie dos 60) e "Perversidad" do Propio Lang, moi similares en argumento, concepto e orixinalidade.