Sede de Mal
(Touch of Evil, Orson Welles, 1958)
Obra mestra indiscutible do autor de "Ciudadano Kane"(41). Un film "noir" moi moi bo no que podemos, para empezar, flipar cos seus interpretes: Charlton Heston (facendo de mexicano!!!), Janet Leigh, Orson Welles (nun papel de enorme corrupto que se leva todo o protagonismo), Marlene Dietrich (muller fatal donde las haya), Joseph Cotten... Uns tíos que levan os seus papeis ata límites insospeitados.
A fronteira USA-México (as persoaxes tamén están na fronteira do moral e o inmoral) serve de escenario para que dous policías investiguen un oscuro asasinato. Os acojonantes diálogos serven para contar unha historia negra como o carbón, e Orson non se corta de experimentar coa linguaxe cinematográfica como é habitual no seu magnífico cine (movementos de cámara non gratuitos, iluminación expresionista, profundidade de campo...). Véxase senón a escena inicial... Pese a todo, a Universal cambioulle algunhas escenas, xa que pese ó seu talento, Orson non lles daba moitas fortunas en taquilla... Valientes hijosdeputa!
Pódese considerar a última película de cine negro... Tufillo a serie B con ecos sheaksperianos (Welles...), película ambigua, barroca e fodidamente expresiva... Música rocanrolera de Mancini... ¿Qué máis se pode pedir...?
Obra mestra indiscutible do autor de "Ciudadano Kane"(41). Un film "noir" moi moi bo no que podemos, para empezar, flipar cos seus interpretes: Charlton Heston (facendo de mexicano!!!), Janet Leigh, Orson Welles (nun papel de enorme corrupto que se leva todo o protagonismo), Marlene Dietrich (muller fatal donde las haya), Joseph Cotten... Uns tíos que levan os seus papeis ata límites insospeitados.
A fronteira USA-México (as persoaxes tamén están na fronteira do moral e o inmoral) serve de escenario para que dous policías investiguen un oscuro asasinato. Os acojonantes diálogos serven para contar unha historia negra como o carbón, e Orson non se corta de experimentar coa linguaxe cinematográfica como é habitual no seu magnífico cine (movementos de cámara non gratuitos, iluminación expresionista, profundidade de campo...). Véxase senón a escena inicial... Pese a todo, a Universal cambioulle algunhas escenas, xa que pese ó seu talento, Orson non lles daba moitas fortunas en taquilla... Valientes hijosdeputa!
Pódese considerar a última película de cine negro... Tufillo a serie B con ecos sheaksperianos (Welles...), película ambigua, barroca e fodidamente expresiva... Música rocanrolera de Mancini... ¿Qué máis se pode pedir...?
No hay comentarios:
Publicar un comentario