Doce homes sen piedade

(12 angry men, Sidney Lumet, 1957)

Unha puta delicia!!!. Lumet tennos en ascuas durante hora e media de película na que apenas saimos dunha habitación. Casi se pode sentir o calor axfisiante que sinten as doce persoaxes en tensión que deliveran como xurado nun xuizo... Unha reflexión sobre a sociedade como colectivo, a toma de decisións e a integridade persoal fronte as influencias externas. O guión de Reginald Rose é a puta hostia, e... cómo o leva Lumet, mamá!!!, Non podemos máis que flipar ante o que estamos vendo... Esto pasa sobre todo, gracias ás acojonantes actuacións de monstruos como Henry Fonda, Lee J. Cobb, Jack Warden, etc... Uns tíos que estaban vivindo o seu mellor momento, neses maravillosos 50-60, onde todo empezaba a cambiar, onde todo (incluido Hollywood) empezaba a facerse eco das convulsións sociais que se aveciñaban.
Peliculón.

4 comentarios:

Anónimo dijo...

guilty - not guilty

Me sorprendió q no empezases con Casablanca o alguna parida así.

Por momentos se ve la sombra de la cámara de pleno. Aún así, PELICULÓN!

* dijo...

a sombra da cámara?
existe algo máis bonito no mundo?

Anónimo dijo...

cuando se pretende hacer metacine, no.

* dijo...

ups!